i am not a writer.

but since i was born to know how to write and read, i have learned how to express my feelings through writing.

i write even if my grammar is wrong.

para yang book. kahit maraming sira (*ahem* tulad ng The Calculus 7) ay patuloy mo pa ring binabasa ang laman nito.

para yang adobong pusit. kahit mukhang putik at nakadidiri tingnan ang itsura ng pusit, kakainin mo pa rin. e kasi masarap.

para yang computer. kahit mukhang luma na dahil hinde flat screen, 'yung mouse walang na ngang scroll-down, wala pang cute na ilaw, yung keyboard parang nabubura na yung letters at numbers... gagamitin mo pa rin kasi kailangan mo.

ayoko ko namang umikot ang buong post na ito sa paghahalintulad ng writing sa kung anu-anong bagay... baka kung saan na ako mapunta... ("... para yang tae.... kahit mabaho at nakadidiri, e so what kelangan mong tumae, right?)

malaya kong ginagamit ang parehong language (English at Filipino) na natutuhan ko sa loob ng 18 years na pamumuhay sa earth. pero siguro ang hinde ko gagawin e iyong... "its like i need to make sulat kasi e, to express my niloloob... its like so sosyal!" (ha?! ginawa ko na siya right?!)

siguro kapag marunong na akong mag-French... e mei french na rito....

Grammar Check: ang pagpo-post siguro ay isang paraan para magkaroon ako ng sariling mundong ako lang ang gumagalaw. walang may pakialam. wala akong layunin na magpasikat sa iba o makakuha ng atensiyon dahil sa mga pino-post ko na out-of-this-world. siguro grammar check sa sense na nais ko lang malaman ninyo ang feeling ng maging haizell na mali-mali ang grammar! charuts! gusto ko lang hinde sa grammar umiikot ang post ng isang tao. hehe...

grammar check.

after a while....

check.
(na lang.)